Płonąca Księga Miłości Część II

Poznanie

Ludzie wokół mnie zadają pytania.
Kim jesteś, czemu Cię kocham?
Choć znam odpowiedzi to sława ich nie wyrażą.
Więc milczę na wieki, i po wieki wielbię każdą Twą cząstkę.

Dajesz mi światło w tunelu choroby teraźniejszości.
Bierzesz mnie za rękę, czuje energię Twej duszy.
Dotykasz mej twarzy, gdy niewidoczne łzy płyną z mych oczu.
Zaś Ja, zasłaniam Cię przed deszczem by chronić Twe ciepło.

Gdy Twą niespokojną dusze ogarnia szaleństwo,
Ja lecę wraz z odpływem do źródeł.
Twe włosy, jak fale, muskają me policzki.
A ja poddając się fali zapominam o troskach i żalu.

Jak klif uginam się pod siłą uderzeń Twych uczuć.
Dla Ciebie cofam się, dla Ciebie idę naprzód.
Przekraczam horyzont, sięgam do niebios.
Wędruje po gwiezdnych szlakach i ogniach galaktyk.

Tylko Ty potrafisz opanować mą siłę i tęsknotę.
Dzięki Tobie prę przez kolejne dni tej rzeczywistości.
Ty jesteś Frigg, a jam jest Odin.
Trzymasz mnie przy sobie, a ja nie chcę odejść…
…rozdzieli nas jedynie koniec Świata…

autor

draco

Dodano: 2004-07-04 20:22:06

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie