Plotki
Czy widzisz Miła jak na nas spoglądają?
Wzrokiem zapalonym w ciekawość popadają
Widząc nas razem uśmiechniętych i
śmiejących
Zmieniają się w głodne stado hien
węszących...
Wypuszczają tu słowo, tam dwa i pytań
kilka,
Ot zaskoczeni myślą, że coś z tego
wynika.
Gębami sieją plotki, śliną podlewają
Mądrymi łbami między sobą potrząsają...
Na szczęście nas zdrowy rozsądek nie
opuszcza,
Który pozwala by śmiała się z tego
dusza:
Co komu do nas? Bo nam przecież do
nikogo.
Czy to źle, jeśli nawet, ktoś komuś wpadł w
oko?
Więc gniewać się zbytnio chyba nam nie
należy.
Bo co między nami od nas tylko zależy,
A publika w końcu prozą życia znużona
Wyjść po cichu z teatrzyku będzie zmuszona.
Antoine de Rivarol "Z każdych dziesięciu osób, które plotkują o tobie, dziewięć powie coś złego, a dziesiąta coś dobrego, ale w bardzo zły sposób".
PiotrGumiński
Komentarze (5)
ja za januszem i Dorotką:))) jak o nas mówią, to znak,
że żyjemy.
Na plotki jest tylko jedna rada-ignorowac.A wiersz z
madrym przeslaniem na koncu.Plotka lubi nowosci,kiedy
sie znudzi puka w inne drzwi.Serdecznie pozdrawiam :)
...ludzie są tylko ludźmi, to nie oni są najważniejsi
tylko wy...
wolę myśleć o ludziach ciepło....
"co między nami od nas tylko zależy" fajny wiersz,
cieszę się, że napisany w ciepłym klimacie :-) z myślą
pod wierszem nie zgadzam się, ludzie są dokładnie i
jedynie tacy jak o nich myślimy...