Płynie rzeka miłości

Płynie nurtem miłości,
ludzka rzeka wezbrana
wlewa się w progi
miejsca piotrowego,
kołysze się flagami,
których żywe kolory,
gaszone,przytłumione
czarną wstęgą żałobną
nie łopoczą radośnie
ale smętnie zwisają

Płyną...

płyną starzy i młodzi,
dzieci wielce znużone
sennie wiszą na rękach,
nieświadome tej chwili,
którą gdy lat minie wiele
przywoływać będą
we wspomnieniach rodziców

Płyną...

chociaż nie ma tu łodzi
a i morza
prócz tego, morza
ludzi i uczuć
morza łez, morza żalu

Widzisz Wielki Rybaku
jak nas w sieć swą złowiłeś
uplecioną z miłości?

Ksiegę Bożą wiatr zamknął
Duchem Świętym natchniony
Pora spocząć Rybaku
Pora spocząć Pielgrzymie
Pora spocząć Człowieku strudzony

Jeszcze raz na nas spojrzyj
na każdego człowieka
Pora odejść-skończone
Wieczność jest już, nie czeka

To już siedem lat lecz ciągle pamiętam

autor

MikaRouz

Napisany: 2005-04-05 Dodano: 2012-04-02 19:28:30

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie