po
nadzieja , nadzieja...
jak głośno dźwięczy cisza
słów niewypowiedzianych,
jak mocno bije serce
samotnością obdarowane
jak oślepiający słońca blask
po jego zachodzie
i wciąż tyle miłości we mnie
choć wszystko już stracone...
autor
Dunia
Dodano: 2008-11-09 12:37:37
Ten wiersz przeczytano 604 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
nadzieja uniesie wszystkie troski bo nadzieja to dar
Boski:)
Miłość, miłość i przeszłość, melancholia... a kiedy
nowe życie i nadzieja? kompozycja poprawna.
Nikt nie zabierze Ci tego, co masz; co tkwi w Tobie
głęboko w środku... Piękna miniatura. Plus +
Smutny ale ladny wiersz.
Najwżniejsze zostało przy Tobie, ciesz się z tego,
wiersz dźwięczny w swej wymowie.
Wiersz, który doborem trafnych słów mówi wszystko mimo
krótkiej formy.