Po co przebijasz?
Gniew ściągasz brzemienny,
czarujesz hipnotycznie do upośledzenia,
zagrywasz na zapomnianych strunach
melodie, aż do wzruszenia.
Istniejesz po nieistotne faktomanie,
nieuchwytne, nienamacalne dotykiem
i trącasz do bólu na wspomnienie,
że jestem człowiekiem…
Zgiń, przepadnij maro tkliwości,
nie krępuj i nie mąć umysłem.
Trzeba być człowiekiem współczesności
twardym z rozmysłem.
Jako Strażniczka dusz i wrażliwości,
jako w zbroi piękna niespełna rycerze
Poezjo mam wątpliwości
po co przebijasz twardym pancerze.
Komentarze (14)
Nic dodać nic ująć- samo sedno, a ostatnia zwrotka nie
mogła by być lepsza - po prostu super!!
Zawsze będą normali i anormalni:)))
Wszystko zostało juz napisane. Bardzo dobry wiersz.
Jak zwykle mar_cepani cudowny wiersz. +
Każda poezja łagodzi obyczaje a gdzie nie łagodzi to
znaczy że tam pancerz obojętności przerasta siłę
wrażliwości.
nawet dla garstki ludzi warto przebijać pancerz poezją
...kropla draży skałę ...ciekawe przemyślenia
Spróbuję odpowiedzieć: Przebijam lub próbuję przebić
by dosięgnąć!!! Bardzo ambitny wiersz! :)
Choć o twardej skorupie mowa dziewicza wrażliwość się
pod nią chowa i na refleksję nie jest za późno. Dobry
utwór...
Pozdrawiam
W swiecie interesow i piniedzy, trzeba byc twardym i
bez tkliwosci, jednak Poezja nigdy nie zginie. Zawsze
beda ludzie wrazliwi, kochajacy piekno. Wiersz sercem
pisany.
Poezja to coś co pozostało,jednak nie każdy potrafi
poruszyć słowami.
Być dobrym człowiekiem w dzisiejszym świecie wcale nie
jest łatwo, bo nie kierujemy się serce a postępujemy z
rozmysłem i wyrachowaniem. Może tak trzeba by nie
zginąć w tłumie, ale dusza poety buntuje się przeciwko
twardym pancerzom.
Poezja potrafi swą mocą wiele, lecz Przyjaciele - ile
jest wrażliwych dusz? A bez tego ani rusz!
Więcej poezji w poezji... coraz mniej jej niestety.
Wrażliwość w ludziach (nie wszystkich) zanika
niestety. Media, sztuka epatują okrucieństwem i
przemocą w Niej nadzieja na normalność w krainie ułudy