Po dwóch stronach szyb

proza

Dawno minął ciepły wrzesień, świat zapomniał
o barwnych liściach, poddając złudzeniu,
że złotej jesieni nie było. Za oknem nagimi
gałęziami drzew tarmosił zimny wiatr wiejący
z północy. Ignorując słoneczną końcówkę
października, listopadową szarugę, nie ożywił
krajobrazu, dni bez kolorów i słonecznych
promieni kurczyły się, usypiając powoli.
Po grudniowych świętach, ludzie zwalniając
kroku, opatuleni, w kolorowych maseczkach
na twarzach, snuli się po chodnikach.
Znudzone dzieci z noskami przyklejonymi
do szyb, wypatrywały białych płatków śniegu
wirujących na wietrze, a oni w zaciszu domowym,
w świetle świec stworzyli romantyczny nastrój.
Nie zwracali uwagi na granatowe niebo za oknem
kołyszące gwiazdy ani na blask księżyca.
W innych okolicznościach, przytuleni do siebie,
przyglądaliby się jego nocnym wędrówkom
po niebieskiej strefie...Tym razem wyłączyli
telefony, by nikt im nie zakłócił spokoju.
Uroczy wieczór i upojną noc spędzą we dwoje.
...
Ostatnie gorące lato było pełne namiętności
i wzruszeń. Z obu stron padły zapewnienia
o miłości, zwieńczone gorącym pocałunkiem.
...
W półśnie przywołał jej imię, chwytając za rękę,
prosił: - Nie odchodź. Nie zamierzała odejść,
zniknęła tylko na chwilę. Zaraz wróci, by znów
wtulić się w czułe ramiona. Pocałunek w czoło
rozczulił go i nieco uspokoił, ale nie przestawał
tęsknić za kobietą, która obdarzyła go miłością,
jakiej nigdy wcześniej nie zaznał.
Czerwone róże w wazonie pobierały wodę,
ukryty pod poduszką zaręczynowy pierścionek
cierpliwie czekał na odpowiedni moment.

autor

_wena_

Napisany: 2021-01-23 Dodano: 2021-01-23 10:56:22

Ten wiersz przeczytano 1883 razy

Oddanych głosów: 77

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie