Po jednej śmierci

Nagrobek już lśni od łez,
Życie jak marmur,
Życie jak bez –
Marzenia zgubione wśród chmur.

Jedno życie się skończyło.
Dziś rodzina na cmentarzu.
Jedno życie, które coś znaczyło
Jak w barwnym kolażu.

Płomienie w zniczach oświetlają
Wątłym światłem twarze.
Ludzie, którzy kochają
Nie mieli dość wrażeń.

A miłość umiera jak czas,
Jak podmuch wiatru sprzed kilku lat,
Jak każde wspomnienie, każdy z nas,
Jak jedna z milionów dat.

Ta chwila, jej powaga
Zostaje przerwana szeptem.
Czy to naprawdę odwaga? –
To dziecko, które nie rozumie jeszcze.

autor

Kisia

Napisany: 2006-03-11 Dodano: 2006-09-22 20:22:14

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie