A po Kalipso
Ostatni zakręt ludzkości...?
Śpią ślady w pustce gęstej
Która świat spowiła
Śpią cicho na bezdrożach…
Bezlitosna siła!
Śpią cicho ludzkie grzechy
W niebyt rozrzucone
Śpią krzyki w grymas zmięte…
W każdą świata stronę!
Śpią orły opuściwszy
Szczytów zimne skrzydła
Śpią gwiazdy nieodgadłe…
Rozpalone widma!
Śpią statki rozproszone
W mórz czarnej otchłani
Śpią kwiaty pod chatami…
Krzyk ugrzęzły w krtani!
Aż grzmot nad skałą umilkł
Wiatr syczy jak żmije
Kur już nic nie obwieszcza…
Cisza pustką wyje!
nie żyję...
Komentarze (45)
dosadnie szukasz tego co leży na wierzchu nie na dnie
trafisz na zapadnie co cię wciągnie snadnie
aż cisza zawyje
Witaj. Swietna dramaruria w doskonalym doborze slow i
metafor. Grubymi czarnymi pociagnieciami nakreslona
wizja... oby nie... Moc serdecznosci.
łał... ostro, strach spać. pozdrawiam
Bardzo się podoba :-)
Czy taka wizja przemawia i porusza wnętrze...mnie
tak...pozdrawiam serdecznie
Powiało smutkiem dramatycznym...
Pozdrawiam milutko:)
A po Kalipso
mogą być Owocowe lub Migdałowe.
I tylko nie przeziębić podniebienia.
interesujący przekaz...
czyżby taki miał być koniec?
Kiedyś też napisałam na ten temat kilka wierszy czyli
jednak...
Bardzo się podoba!
Pozdrawiam :)
dramatyczna wizja... powiało grozą - jest nadzieja że
może przyjdzie opamiętanie:-)
pozdrawiam
wszystko śpi by się obudzić w innym świecie ..póki co
żyj i pisz piękne nam wiersze ..
Owszem, wszystko śpi, ale wiersz żyje!!!Bardzo
ciekawie:)
przeszedł mnie dreszcz brrr
pozdrawiam :)
Wstrząsający wiersz aż mnie ciarki przeszły. Na
szczęście jest czas, żeby nie dopuścić do takiego
obrotu sprawy.
Pozdrawiam optymistycznie :)
Dramatyczny przekaz i okropny scenariusz, zatrzymales
dla nas, pozdrawiam