Po latach

Kiedyś przyszedłeś do mnie
kiedy zapadł zmrok i nim wzeszło słońce
wiedziałeś wszystko o mnie .I kiedy patrzyłeś mi w oczy, płynęły tam morza i rzeki, na spiętrzonych falach okręty i porty ,z moim imieniem ,w których zawsze mogłeś zacumować.
Tylko, że ta cuma puściła ,ciągle jeszcze mam drugi koniec ,kiedy twój już odpłynął , zastanawiam się czy to czas wrzucic go do wody?

Lecz gdy stoję na brzegu, gwałtownie zrywają się burze i grom dosięga mych rąk ,nie wyrzucę ani jednego z twych spojrzeń ,pokłócę się z wiatrem ,co targa mi włosy ,a w łopot sukni wpadnie czarna jaskółka, by wywlec mnie z stąd . To ,po co mi wiec próbować, lepiej pamiętać, kamienie pachnące gwiazdami , płomienie sierpniowych nocy ,i szelest listów w kieszeni dżinsów.

Niepokornie dostrzegam wciąż ,radość gdy zdarzy ci się mieć okazje popatrzeć na mnie. Jak byś witał tęcze po długim męczącym deszczu zwiastunkę słońca. Myślę ,że wtedy powracają pierwotne instynkty , których siła jest niczym taran, w niesfornych czynach. Nigdy nie będzie sensu w tym naszym mijaniu się, raz jeden, raz drugi, przyniesie cisze pomiędzy dawniej świergocący potok słów i zamieni niegdysiejszą telepatie w rogaty kołczan pełen starych legend…

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2011-02-20 Dodano: 2011-02-20 23:45:46

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie