Po latach...

Spotkałem - w parku - Sekretarkę,
przed laty była w moim dziale
i mówi, wyciągając Starkę:
- Wypijmy, pod te gorzkie żale.

I odkręciła butelczynę,
podając zgrabnym ruchem ręki.
Dobrze pamiętam tę dziewczynę,
jej urok... powab... sznyt... i wdzięki.

Wziąłem trzy łyki, na początek
i mówię do niej: - twoja kolej,
a smutki, żale - cały wątek,
zwyczajnie w świecie teraz olej.

Skup się na smaku chłodnej Starki,
ten chłód rozgrzewa nawet duszę.
Do kubka wlałem - ze dwie miarki...
- Na ząb? Spytałem: - Nie, nie muszę.

Chwilę staliśmy w głuchej ciszy,
słowa zbyteczne by tu były,
jak w niemym kinie, gdzie na kliszy
wspomnienia w kadry się wtopiły.

Spojrzała na mnie filuternie,
grzebiąc w torebce za pomadką.
- Pamiętasz wejście przez portiernię...
Popatrz, tam siedzi dzwońców stadko.

Faktycznie, obok na jedlinie
przysiadło ptaków całe mnóstwo.
Ptaki, nie wiedzą nic o winie...
i całkiem obce im ubóstwo.

- Pomadka! Mam, była na spodzie,
zawsze gdzieś mi się zapodzieje.
Colour Elikxir dzisiaj w modzie,
ja - ją nałożę... Pan - poleje...

Skinąłem głową na znak zgody,
nie czas był wszak na pustosłowie.
Spytałem, czy ma chęć na lody?
Odrzekła, że jej szumi w głowie.

Że chciałaby iść już do domu,
tylko gdzieś klucze zostawiła
i bym nie mówił nic nikomu,
że teraz ciutkę się wstawiła.

Wziąłem pod rękę Sekretarkę,
miała uroczy wyraz twarzy,
w kieszeń wsunąłem chłodną starkę
i pomyślałem - niech się darzy...

Niechaj każdemu wedle zasług,
los podaruje choćby szczegół.
Bo przecież żyć każdemu przyszło
pośród tysięcy dziwnych reguł.




excudit
lonsdaleit

00:00 Środa, 9 Stycznia 2013 - ...

autor

lonsdaleit

Dodano: 2013-01-09 00:00:13

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie