PO ROZSTANIU

Na dworze zmierzch, na schodach mrok,
Otwierasz drzwi, zapalasz papierosa.
Ktoś biegnie po schodach: - ,,znajomy krok?”
Czekasz, a po twarzy spływa potu rosa.

Zapalasz światło, telefon: - „dzwoni matka.”
Łóżko nie posłane, stare kapcie w przedpokoju,
Popiół w popielniczce, a obok pomadka: -
,,Mamo, proszę, nic nie mów, potrzebuję spokoju.”

Była tu dziewczyna, siedziała w tym fotelu,
Jeszcze echo niesie jej słowa.
Była tu dziewczyna, mówiła: - ,,przyjacielu.”
Była tu dziewczyna, jak tęcza kolorowa.
Była tu dziewczyna, patrzyła ci w oczy
I mówiła nieważne słowa,
Była tu dziewczyna, już nic cię nie zaskoczy,
Była tu dziewczyna, a ty musisz żyć od nowa.
Fotel bezradnie rozłożył ramiona,
Była tu kobieta, kobieta szalona.

Na dworze zmierzch, na schodach mrok,
Otwierasz drzwi: - . . . ,,p u s t o.”

autor

KapRysiek

Dodano: 2006-01-23 22:58:43

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie