Po śmierci

Dlaczego się spieszysz, proszę zatrzymaj sie na chwilę.
Przystań na moment przy mojej mogile.
Dlaczego wszyscy, którzy za moich przyjaciół się uważali,
już nimi nie są, o mnie teraz pozapominali.
Przysiadam na pomniku, biorę zapałkę w dłonie,
sama zapalam sobie znicz, wpatruję sie w niego, patrze jak płonie.
Nikt o mnie nie pamięta, to naprawdę nie miłe,
wiedzieć, że nikt przy mojej nie stoi mogile.
Nikt nie pomyśli, by czasem o mnie wspomnieć
no tak, najłatwiej jest przecież poprostu zapomnieć.
Memento mori, niech ktoś wspomni ludziom te słowa,
przecież oni też będą kiedyś modlitwy potrzebować.

autor

prinzessin

Napisany: 2007-01-16 Dodano: 2007-01-20 10:21:37

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie