po śmierci

zamknięta w klatce miotam się między piekłem a niebem...
śmierć mnie skazała na takie dziwne istnienie...
podcięła mi skrzydła w najlepszym momencie mojego życia...
odebrała mi uczucie do najwspanialszego człowieka...
zamknęła oczy..zamknęła usta...
ale nigdzie nie uleciała moja dusza...
jakby nie chcąc rozstać się z ciałem...
nie chcąc rozstać z tym światem...

i oczekuję teraz na wyrok
wpatrując się w mrok
w głebię swego serca zaglądam
i widzę pragnienie o nim nie zapomnienia...
siebie nim wypełnienia
bo z jego obrazem w pamięci...wszystko przetrwam...

autor

agnes:]

Dodano: 2006-08-09 21:42:01

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie