Po zmroku

Mrok kradnie dzień
w głowie pajęczyna uczuć roi się
setki ofiar martwych lecz nie pożartych
zaplątanych w moją sieć
kleję się do nich
sięgam pamięcią do czasu gdy odchodziły
wpadam w przepaść po tych którym udało się uciec
w pośpiechu ceruje sieć
pajęczyna poplątana

...

znów utkałam własny kokon
w nim chowam się

Dla tego kto w mym śnie nadzieją jest

autor

TwójZahir

Dodano: 2010-03-20 10:41:20

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie