Pocałunek dla Śmierci

Gdy nam dzieciom radość czas zabiera
Ona znów ściany podpiera
Kobieta - płaszcz czarny, twarz biała
Widać było że z jakiegoś powodu cierpiała
Nikt z nas Jej nie lubi, nikt nie rozumie,
nikt nie przytuli nikt nie pocałuje
Podszedłem raz do Niej i o ból spytałem
Milczała więc Ją pocałowałem
"Chodź ze mną bo nie chcę być sama"
Mówiła gdy rękę swą mi podawała
Poszedłem bo się ucieszyła
Lecz po chwili samego w cieniu mnie zostawiła
"Dlaczego zostawiałaś mnie samego?
Ja chcę wrócić do życia swego"
"Nie wyjdziesz stąd, nikt Cię nie wydostanie ani nie wykupi
Zaufałeś Śmierci człowieku boś głupi!"

autor

Marvel

Dodano: 2008-05-22 13:23:12

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie