Pocałunek... pierwszy i nie ostatni

....moje słodkie wyobrażenie...

Patrzyła na mnie, jakby chciała pocałować
Nie wiem o czym myślała, może tego chciała
Do końca nie pewna czy warto spróbować
Jednak w głowie siedziała myśl mała

Uśmiech na twarzy i te zamyślenie
Coś wtedy się nagle dziwnie zmieniło
Chciałem przerwać te spojrzenie.
Szedłem za niepowtarzalną siłą.

Czy to miałoby sens, krótki pocałunek?
A może nie miał być krótki, tylko długi?
Pomyślałem: pierwszy się do niej przysunę
Poczekać? może powtórzy się to po raz drugi

Gdybym zaczął całować, napewno byś całowała
Gdybym przytulił też by mnie obejmowała
Tylko dlaczego takie życie jest okrutne
Że, nawet takie decyzje wydają sie trudne

Ach - westchnięcie godne uwagi
Ja siedzę na tej niewygodnej ławce
I nadal nie mogę, nie mam odwagi
By pocałować Twe usta, myślę - słabnę

Dobrze, pomyślałem, zbliżam swe usta
Nie wiem czy dobrze, ale już blisko
Pierwsze dotknięcie, przyjemność czysta
Całować powoli a może szybko?

I tak siedzimy i się całujemy
i noc zastała nas oboje
Czuję, że zaraz siebie zjemy
Ałć.. zostaw, to wargi moje....

autor

grzesiek149

Dodano: 2008-06-04 16:50:20

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie