Pochłonięta przez imaginację

Twój sen wygina się niczym wstęga
Chce płynąć dalej
Zabrać cię na drugą stronę
Wyginasz się więc rozciągnięta do granic
Umysłu
Gry fantazji
Nie wiesz już gdzie dłoń jej sięga
A gdzie twa może jeszcze oh
I po co
Czy warto- nie zastanawiasz się
Sen ci każe

Nie wiesz czy starczy centymetrów
Do celu
Cel tylko widzisz w imaginacji
I wszystko się na nią składa
Wszystko pochłania choć nie chcesz
Bo boli
Boli szperanie w twojej podświadomości
Sen szuka cudzych twarzy jeszcze zbyt obcych byś mogła je złapać
Nie nakazuj przekraczać granic rozsądku!
Ale tyś przecież nierozsądek
Przychodzisz i wyjmujesz na blat stołu strachy
Rozłażą się po kuchni jak karaluchy wstrętne
A potem późną nocą boisz się siedzieć sama
Wąchać smaki porannego śniadania
Dowiedzieć się zbyt dużo o tym co zakazane
A co każą

Wolałabyś żeby nie podświadomość jadła z tobą śniadanie
A żywy ciepły człowiek co zagrzeje wodę na herbatę

autor

Avriesal

Napisany: 2009-09-04 Dodano: 2009-09-04 12:47:50

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie