Pochodnia miłości

Interesujący wiersz.

Pochodnia miłości ..niech w żagle dmie .. ona waszą
siłą .. a krzyż niech waszą wiara będzie na wszystkie
dni ..

Obie strony muszą uczucie wyważyć...bo i huragan i
cisza wzajemnie się znoszą...cóż pozostanie z uczucia,
z miłości...dbajcie o nią z całych sił, w granicach
rozsądku...pozdrawiam

Delikatnie z tym huraganem- on najczęściej gasi
pochodnię miłości.

Witaj Jastrząb - muszę Ci powiedzieć,że super. Przy
okazji dziękuję za kibicowanie moim wierszom.
Pozdrawiam serdecznie

Bardzo ładny refleksyjny wiersz. Pozdrawiam.

wzniosły, transferować cierpienie w miłość to nie lada
wyzwanie

Doskonałe kontrasty, 'nie krzycz' i 'nie szepcz' Tak
to z nami bywa, jedni z nas rzucają się w uczucia na
ślepo bez zastanowienia czasami niewłaściwie innym
razem, boimy się poddać temu uczuciu, obawiając się
odrzucenia. W obu przypadkach narzekamy, jakby miłość
była 'krzyżem' jaki przyszło nam nieść. Doskonała
puenta, odbieram ją jak zirytowany okrzyk aby przyjąć
ten dar i najzwyczajniej kochać, cieszyć się tym
uczuciem, uwierzyć w jego moc. Takie przemyślenia
wywołał we mnie Twój wiersz. Być może zupełnie
odbiegłam od tego co było zamierzeniem Autora. Ktoś
jednak powiedział, że wiersz 'wypuszczony w świat'
żyje swoim własnym życiem. Serdeczności.

Jak to milo że Pani też jeszcze nie śpi i mnie
odwiedziła Dziękuje ja już prawie śpię więc dobranoc

Ładna refleksja
Dobranoc:)