pociąg do wieczności
-przepraszam, czy dojadę tym pociągiem do
raju?
-niestety nie, proszę pana.
wtem stanęła w drzwiach
prześliczna kobieta
Anioł
-myli się pani, to właśnie jest
pociąg do wieczności.
wysiada pani,
zdziwiona swą pomyłką.
żegnała pociąg ze swą piątką dzieci.
-udało nam się
-tak, przedział jest dla nas.
wykorzystując to,
siedzieli w milczeniu,
nadrabiając stracony czas.
ostatni raz widział ją na pogrzebie -
jej.
kochana narzeczona wróciła po niego.
trzask, bach!
konduktor ratuje sytuacje.
udało się!
są na miejscu
w wiecznym życiu - raju.
Komentarze (1)
Ludzie mają pociąg do wieczności i Ktoś im ją obiecał.
Pomysł wiersza jest ciekawy. Navigare necesse est.