Pocieszenie
Pusto tak i zimno tak
nawet cisza z żalu krzyczy
W samotności czegoś brak
Stąd tak blisko do rozpaczy
A melodia serca smutno
w duszy coraz smutniej grana
Struną życia, niemiarowo
palcem losu wciąż szarpaną
Myśli, słowa uprzędzione
w dziwnym kołowrotku życia
w wirującym kole nici
wyznaczają kolej bycia
Czasem cieniej, czasem grubiej
Ciągle kłębek się nawija
Czasem szybciej, czasem wolniej,
życie ciągle nam przemija
Ale póki wciąż się kręci
Mimo losu przeciwności,
Póki przędza nie zerwana
Wciąż jest powód do radości...
autor
salvathore
Dodano: 2007-10-04 21:57:01
Ten wiersz przeczytano 621 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Bardzo dobry wiersz, umiejętnie wzorowany na słynnym
motywie porównania życia do nici, którą tak łatwo
przeciąć. Duże umiejętności, piękna treść.
Bardzo ładny wiersz. Aż chce się pisać komentarz do
niego. Czterowiersz łamany ,pięknie rymowany i rytmem
się szczyci, treścia serce syci .Optymistyczne
zakończenie . Przędza to nić życia i dzieki jej
ciągłości możemy się cieszyć istnieniem i tym pięknym
światem .
A smotność ....Wiem coś o tym .