POCIESZENIE

Pojawiłeś się w najlepszym momencie,
Mojego doczesnego życia.
Wydobyłeś moje zagubione wnętrze,
Z ponurego,smutnego ukrycia.
Zabarwiłeś moje życie pędzlem,
O barwie nieskazitelnie czystej.
Nadałeś mu kolor tak przejrzysty,
Że lustro pękłoby ze wstydu...
Bo nie byłoby godne miana Swego.
Doprowadziłeś mnie ścieżką do znaków,
Które wyprowadziły mnie z mrocznego lasu.
W tym lesie tkwiłam,nie wadząc nikomu...
Dusząc w sobie smutek,cierpiałam po kryjomu.
Po cichu płakałam,ciągle rozpaczałam,
Że nie mam przyjaciół,że jestem sama.

Lecz Ty mnie odmieniłeś,me życie zarumieniłeś.
Odganiając chmury zwątpienia i strachu,
Sprowadziłeś na dół z pękającego dachu.
Dachu,na którym stałam i chciałam skoczyć,
Ukrucić cierpienia i żywot zakończyć.
Ale już nie muszę się niczego bać,
Ponieważ mam powód,by zacząć się śmiać.
Bo mam Ciebie-i wiem,że Ty wierzysz we mnie!

autor

spandrx

Napisany: 2007-10-29 Dodano: 2007-10-29 11:19:29

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie