po.czątek

Wiersz mnie zauroczył jako majstersztyk słowa, ale nie
koniecznie wszystko panimaju.

Prawda mnie oślepia, to jakbyś żyła w świecie kłamstwa
i do niego oczy się przyzwyczaiły?
do mety ze szkiełkiem
skończę w twoim sercu
gdzie sen jest prawdą
a twoja śmierć mnie uspokaja.

Trochę pokrętna logika, ale coś w tym jest. Nie będę
się starał tego rozgryźć, ale plusa zostawiam:)

super pozdrawiam

Zawsze istnieje jakieś „po”. Żyjmy tak, abyśmy po
kolejnym „po” mogli spojrzeć w lustro (w niebie
istnieje lustro, w którym odbijają się wszystkie nasze
uczynki).
Ciekawy wiersz.

jastrz w punkt... Dziękuje wszystkim za komentarze. :)

Dla mnie śmierć jest w wierszu od pierwszego wersu,
tytułu, czy nawet od dwóch pierwszych liter tytułu.
Jest to wiersz o miłości PO i oczekiwaniu na
połączenie poza "metą".

Dobry, niebanalny wiersz, lecz z końcówką jakoś nie
bardzo się zgadzam, podobnie jak nureczka...
Spokojnej niedzieli życzę.

Wymownie wyśniony debiut, jedynie ta śmierć do mnie
nie przemawia. Taka melancholia... Dobrej nocy :)

Zmysłowy początek...:]

Ojej śliczne...Pozdrawiam

Cisza to największa gaduła. Wie wszystko o wszystkich.

Pozdrawiam przedsennie :)

Pięknie :)

niebanalnie o miłości.