Początek i koniec
Do wigilijnej siedli kolacji,
Sędzia i zbrodniarz, pewni swych racji.
Każdy był w innej części istnienia,
Każdy wartości własne doceniał.
Sędzia dowodził kłamstwa powody,
Snuł ile krzywda może nieść szkody.
Że paragrafy ma na te czyny,
I winnych zawsze dosięgną winy.
Zbrodniarz inaczej widział tę sprawę,
Chciał by mu życie było łaskawe.
Nawet, jeżeli gest zły uczyni,
Nikt go za taki nie będzie winić.
Patrzyli długo w swoje oblicza,
Każdy myślami mądrość wyliczał.
Aż w końcu wzięli opłatek w dłonie,
By dać początek, jak był i koniec.
To nie oznacza konsolidacji,
Bo wspólne mieli dowody racji.
Ale w wigilię zdarzyć się może,
Że bydło gada wśród mądrych stworzeń.
autor
Grand
Dodano: 2014-12-22 09:23:24
Ten wiersz przeczytano 823 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Piękny, głęboko refleksyjny wiersz.
Oby jego przekaz dotarł do naszych elit.
Pozdrawiam serdecznie.
Radosnych Świąt
Ładny refleksyjny wiersz. Zdrowych, wesołych Świąt.
Ładny wiersz pozdrawiam
z tego wynika jasno
że choć każdy ma rację własną
można usiąść po drugiej stronie
i podać sobie serdecznie dłonie
pozdrawiam :)
z tego wynika jasno
że choć każdy ma rację własną
można usiąść po drugiej stronie
i podać sobie serdecznie dłonie
pozdrawiam :)
Bardzo mądra refleksja. Gratuluję.
niebo dnia i niebo nocne są w tym samym miejscu.
pozdrawiam
Ladny ciekawy wiersz zdrowych wesolych swiat
pozdrawiam