Poczęcie

Dedykowany imennie wystepującym w wierszu (Ana J, Natalia, A. Wóblewski - artysta malarz) mojej poznwanej wciąz starej i nowej Warszawie. licentia poetica- ze znamionami schizofrenii

(która jest niewinna i biała jak śnieg, świeża – jak otwierający się pąk – i z urodą rozwartego już kwiatu)
Poznałem ją – tam, gdzie tylko jestem... - każdego dnia: w sklepie. Nie wiem, czy lat ma dzwadzieścia trzy, czy siedemnaście. - Do sklepu - vis a vis – przylatuję codziennie – jak trzmiel – głośno brzęcząc, radośnie – odwiedzając wszystkie kwiaty. - Jednak – rabatę - jej rabatę – chciałbym pozostawić dla właściwego... - Bardziej godnego niż ja.



*******


Tak. - "Ty! - Tylko Ty."*

Nienaruszona!

(- bądź święta

i – nie dotknięta...)

(nawet – chorymi myślami...
schizofrenika.)

(Reset.) - Zapomnij.

........................................... ..

Miałaś poznawać Warszawę
moich marzeń
(moimi starymi oczami)

- i Tę (już to wiem...) - Tę - ktorej - nigdy...
(– doświadczając)
- nie zaznałem.

Był z nami – Andrzej
(Wróblewski)
wciąż obecny – choć
tyle lat już – od śmierci.


Zegary, wskazówki
- pokazywały godzinę "W".


Staromiejskie bruki, bramy
i przejścia
- kościoły i kamienice.

(To nie wakacje...)
- siedemdziesiątego pierwszego roku.

- Jednak... - była obecna też... - Anna.
(piętnastoletnia)
- i ja – lat 16.

( i nasze pierwsze – zakochanie)

tak prawdziwe – jak moje
- i Twoje Natalio – pierwsze zakochanie Anny

- ostrożnej... - (jednak)
- zauroczonej... - ulicznikiem.


- Ze wzajemnością...
(starej - prawdziwej Warszawy.)

........................................... ..

(I NAGLE... – stało się – wszystko(!..))

(- - - ach!..)

- ODBUDOWANE.

........................................... ......

( Staliśmy - przy zachowanym fragmencie
muru
z miejscem pamięci.
Właśnie tam – Ojciec Jej
powiedział mi,
że córka Anny – będzie...
- będzie miała na imię – Vitoria.

I tak też jest.

Nie rozumiałem...

(Jednak)
– ani Anny – nigdy już(!)
ani Vitorii... – (nie mieliśmy już - siebie...
- zobaczyć...))

........................................... ........

(Tak więc – Natalio... - Pamiętaj...)

- z racji wieku - winienem być
Twoim Ojcem... (ktoś - później - powiedział mi... - dziadkiem.)

(że My
a także - my-oni (a nawet Twoi Rodzice...)
- może nigdy nie narodzimy się
- ponownie: nie spotkamy powtórnie...
- siebie
(w żadnej hotelowej restauracji)
ani nawet - na żadnej - ulicznej
(- "tramwajowej") - wyspie
- chociaż autobusy
będa jeździły - jak dziś
- że ja z nią
(tym bardziej z Tobą)
nie byliśmy razem
- w żadnym hotelowym pokoju...
że nie zapłacę już...

ani Tobie, ani - Jej... – ukradzionym...

- napiwkiem dla fotografa. - za TAMTE
trzy dni...
- podarowane mi - na całe życie - za Wasz oddech.


(a może nawet... - nie zapłacze - z Nas... - żadne.)

(że... - zapłacę Ci(!) - tylko...)

- wierszem.

- (Chociaż... - może i o tym - pewnie i o tym - zapomnę)...)


- (bo) - przecież!..

(- Jednak - nie...) - Nie bój się!
Nie lękaj: z pewnością - nie! Nie zapomnę...
(- i oni - też nie zapomną...) - także o Tobie i o Niej... - (choć) - wiem.

(Pewnie:)

- Nie zamieszkamy,
i nie przebudzimy się już nigdy...
- razem

(- bo nie jest to naszym przeznaczeniem.)

- więc... - śpij...(!)

(Śpij! - i zapomnij.) (- spokojnie...)

(bo - nie bedę nadążał
za młodością - Twojego oddechu.)

Mogę Ci dać – jedynie to
co w Tobie już jest
w tym wierszu – i ode mnie
całkiem niezależnie:

- twoje poczęcie

(dotknięte wiecznością)

........................................... ..


- Jednak – nie zostaniesz wyjęta
poza nawias... (- tego wiersza)
ani z mojego, ani z żadnego innego życiorysu.

Bo jesteś.

Tak! - tylko Ty!
- Nienaruszona!

........................................... ....

(- Dlatego właśnie - Natalio
- umówiłem się z Tobą
pod Cepelią...)

- tam, gdzie zawsze...
- spotykaliśmy się - wszyscy

(młodzi i - zakochani...) - wtedy...

- w latach siedemdziesiątych
- w Warszawie.

(Byłem - szukałem... - Nie znalazłem.)



– Wiedziałem przecież...
środmiejskiej Cepelii – już nie ma.

(Tak więc – i ja – umarłem...
- wraz z nią.)

(Jesteś więc – jesteś Natalio... - tylko Ty.)
- PRAWDZIWA i NIEDOTKNIĘTA.

Pamiętam. - I Ty - także pamiętaj... (że!)
masz dążyć. - (aż!) - Staniesz się.

Nie zapomnij!.. - (bo)


masz – stać się... (i - staniesz się(!)) - przez życie...
- Przez samo życie!
- SWOIM PRAWDZIWYM SUKCESEM*.

(drogą - i celem...) - szczęściem.

(- Tak - Nati...)
- swoją maleńką ojczyzną, ze swoim - maleńkim
w Bogu, we mnie - i w ludziach - zamieszkaniem.

(błogosławiona!.. - wiedzą... (- wiarą) - i - macierzyństwem:)-)


23.11.2019 r.

* "-Ty! - tylko Ty." - nawiązanie do slów jednej ze znanych piosenek Czeslawa Niemena
* "masz - stać się.../ - swoim prawdziwym sukcesem" – nawiazanie do słow piosenki Niemena o tytule - o ile wiem - "Sukces"



Po opublikowaniu - przeczytalem. - Stwierdziłem, ze wiersz - zamierzany jako licentia poetica - jest zapisem "majaku schizofrenika". Na szczescie - to może być tylko schiza. - Leki - w większej dawce... - właśnie wziąłem.

Z perspektywy kilku miesięcy od dnia napisania, uwazam ze powinienem wyjasnic, to - co powinno byc oczywiste takze po lekturze wiersza: nigdy nie dala mi żadnego przyzwolenia na cokolwiek a i ja - nigdy do takiej realizacji nie dązyłem, że w najblizszych dniach po napisaniu - mogla poczuć się przesladowana. W związku z powyższym - zrezygnowłem nawet z blaznowana,które podświadomie mialo zpobiec jakiemukolwiek głębszemu uwiklaniu mentalnemu - i starałem się o unikanie jakiegokolwiek kontaktu - nawet przelotnego choćby slowem czy wzrokiem. - Robie to w zasadzie do dzisiaj,przez uszanowanie jej potrzeby do psychicznego spokoju, mozliwosci nieskrepowanego wykonywania pracy i dla jej bezpieczeństwa od wszystkiego co mogłoby być dyskomfortem, natręctwem czy niepokojem.

ps. z dnia 02. 05. 2021.go r.: Natlia wystepująca w wierszu ( która czasem - z uswiadomionych później powodow - nazywalem Joanną) nie jest tą - "czerwoną" Natalią, dla której napisałem dwa bardzo intensywne miejsce, choć obie - w kolejnym czasiepracowaly w takim samym charakterze (ekspedientka) w tym samym - pryjaznym sklepie i obie - poznalem wlasnie w najblizszym moim sąsiedztwie - przy zakupach.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2020-01-18 Dodano: 2020-05-22 13:56:29

Ten wiersz przeczytano 2925 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie