Poczekam na Boga

cienka strużka atramentowej krwi
wydobywa się z zakamarków wczorajszego dnia,
pukam delikatnie do bram raju,
a ćmy szepczą, że to wszystko fikcja...

cóż... muszę się reanimować
i czekać na nowego stwórcę...

więc zatapiam się w
ramionach drewnianego krzyża,
i tuląc się do pentagramu
zasypiam spokojnie...

znowu jestem księżniczką
bawiącą się z elfami
a Bóg głaszcze mnie po głowie...

łatwiej żyć marzeniami...

autor

Amatorka

Dodano: 2006-12-11 14:27:12

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie