Poczłowieczyć...

Jeszcze dwa tygodnie i będzie okazja na obcykanie
obgadanie tematu z całym zwierzyńcem ;)
Sympatycznie napisane ;) pozdrawiam

na wesoło ale jakże mądrze
zapomnieliśmy calkowicie w tym zwierzyńcu kim tak
naprawdę jesteśmy - pozdrawiam

Wniosek jak się patrzy. Wreszcie poczłowieczyć
nadszedł czas.

ano poczłowieczmy sobie...lubmy się jednako...nie
piszmy przeciwko sobie komentarzy...i niechaj się choć
świątecznie nam darzy!

ale wesoło tu u ciebie,podtekst baaardzo czytelny,
pozdrawiam, serdeczności przesyłam

Dorotko, to u Tuwima w Figielku baran się rozindyczył,
a indyk zbaraniał - jeden z najlepszych wierszyków dla
dzieci, moim zdaniem:)

a Twój dla dorosłych, też zacny (plagiat twojego
słówka:), więcej - fantastyczne przesłanie!

/Ludzie, hej, otwórzcie oczy!/ chyba lepiej się
akcentuje?
i tu /Zostawmy już ten/ też zachwianie akcentu, ale
nie mam pomysłu; pozdrawiam:)

Ja też nie wiem, kto zadziałał, że taki wiersz
napisałaś i powiem Ci słonko, że wyszło Ci to bardzo
fajnie;)
Przede wszystkim z humorem a ten powinien nam
towarzyszyć każdego dnia;)

Pozdrawiam bardzo serdecznie i z uśmiechem:)


Tak masz rację wiersz mi się udał, mimo że szpital na
człowieka nie działa twórczo…
Wzięłam tomiki poezji do szpitala i mimo że dookoła
przytłaczała mnie rzeczywistość to jakoś:)

poczłowieczmy, żeby nam świąteczny indyk nie
zbaraniał, pozdrawiam