Pod mapą nieba
Pod mapą nieba podziwu godny świat
Dźwięki harmonii płyną jak strumień
Prosto do serca by obudzić człowieka
Ze snu na jawie co tak przez życie gna
Księżyc na niebie i gwiazdy wszystkie
W zgodzie ze sobą pod skrzydłami nocy
I cała przyroda jakże współgra ze sobą
A człowiek szarpie się z muzyką duszy
Słońce zmartwione chowa się za chmury
Nie chce już patrzeć na zuchwałość ludzi
Którzy butami depczą piękno świata
Wykorzystując miłość i cierpliwość
Stwórcy
Człowiek sam sobie kopie grób na ziemi
Poznał dobro i zło i wolną wolę z łaski
Pod mapą nieba zgubił swoje
przeznaczenie
Tylko serce za starą melodią tęskni
autor
ESTERA60
Dodano: 2007-09-15 14:58:32
Ten wiersz przeczytano 529 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Tak to prawda...Cierpliwość ma swoje granice ,
Podziwiam kunszt pióra..i temat który podjełas....inni
tak nie piszą bo sie pogubili lub sie wstydzą Szkoda
ze człowiek daje tak soba manipulowac złu...a przeciez
pod ta mapa nieba jest tak pieknie spacerowac z
Bogiem..... nie ustajmy w modlitwie ona ma wielka siłe
i moc....Zaufajmy Bogu...tylko tyle zaufajmy
bezgranicznie i juz...Pozdrawiam:)
Może nie do końca to zabieganie człowieka jest jego
winą, czasem tylko potrzebą przeżycia. Ale czas na
dojrzenie piękna świata warto jednak zawsze znaleźć...
Wiersz powstaje czasem w chwili takiego czy innego
nastroju .Kiedy aura się zmienia,zmienia sie pogląd na
tę samą sprawę.Pewnie za tydziń już inaczej spojrzysz
na ten świat, tak przez ciebie widziany dzisiaj i na
ludzi ,jeśli ktoś uczyni dla ciebie coś miłego.
Cierpliwość ma swoje granice , człowiek powinien
uszanować to co mu dano i miłość , własne i cudze
zycie ,swój świat.
Nie jest tak źle, jak myślisz, są tacy co kochają
wszystko, co rękę Stwórcy je dotknęła, Ci co przed
nami po nas przyszli, są to po prostu posłańcy
Nieba…
Mimo wad, slabosci , utraty wrazliwosci..
czlowiek kocha otaczajacy go swiat
i slowo CZLOWIEK brzmi dumnie.