..Pod Poduszką..

W ten zimowy dzień - ostatni raz oddaj radość.
Choć wiesz, że to koniec. Chodź czujesz słabość.
Nie po to, by się poddać.., lecz zachować cząstke.
Cząstke.. wiary? - wdech nadziei. Może troche wspomnień.

I chodź tak bardzo to niszczysz - zachowaj chwilę czasu.
Już nie tłumacz krzycząc, nie biegnij w strone lasu.
I choć w koło tak ciemno, prawie wszystko niknie,
Bądź pewna, że Ty stąd tak szybko nie znikniesz..
Wiedz, że też byłaś. Że czuł Twoje dłonie.
Wiedz, że bez Ciebie On też czasem tonie..
Wiedz, że gdy patrzy to wbrew Jego sile
Też czuje od nowa. I kocha te chwile..
Wiedz, że gdy widzi jak patrzysz gdzieś w okno,
To chciałby stać obok i móc chodź raz dotknąć.
I musisz to wiedzieć! On też czasem nie śpi.
I myśli wieczorem jak wszystko to skreślić.

Więc nie bój się płakać! I przestań już gonić.
Nie zaczniesz latać, gdy ciągle się boisz.
Uczucie czasami też chce wolności,
Bez sensu je łapać, gdy nie zna miłości.
Tak trudno jest zasnąć, gdy ktoś zgasił światło:
"On chciał.. może..bardzo..?" A nie jest łatwo.
Lecz wiesz, że nie możesz powiedzieć i kazać,
By życiem bez ciebie On sam - zaczął spadać.

Nie możesz Mu krzyknąć : "Masz czuć się jak w niebie !!"
Chodź dalaś tak dużo.. Calutką siebie.
Nie możesz Mu mówić : "Masz tęsknić, masz płakać!
Masz nie móc wytrzymać i chcieć do mnie wracać!
Masz mówic "kocham" i czuć to naprawde,
Czytanie w mych myślach uważać za łatwe,
Masz mnie dotykac jak nigdy nikogo!
I żyć tylko dla mnie.. Inni nie mogą.
Masz budzić mnie różą, usypiać słowami,
Że nikt nie jest w stanie mnie zabrać i zranić.
Masz być zawsze blisko dlatego, że.. musisz,
Bo kiedy mnie nie ma to bardzo się smucisz.
Masz wciąż powtarzać : "Tak tęsknie kochanie!
Nie mogłem dziś zasnąć i znowu nie spałem,
Tak ślicznie wyglądasz, jak nikt na ziemi.
Zabiłbym kogoś, kto chciałby Cie zmienić!
Masz być tylko moja, masz na mnie patrzeć,
Chce czuć, że kochasz i będziesz tu zawsze.."


W ten dzień zimowy.. Ten raz ostatni!
Smutek i żal już tu nic nie załatwi.
Oddaj spojrzenie.. Nie po to, by zostać.
By móc podziękować, spokojniej się rozstać.
By móc zapamiętać te oczy - ich zieleń,
Co tak niedawno znaczyła tak wiele..
I nie patrz już w przeszłośc - to ciężka droga.
Coś trzeba zakończyć, by móc żyć od nowa.
I nie myśl, że musisz to wszystko wyburzyć,
Bo wielu dotyków już nikt nie powtórzy..

Nie możesz już płakać. Zacznij oddychać!
Napisz sens życia i zacznij go czytać.
I nie myśl już tyle, bo czasem to boli
I chociaż tych łez już Ci nikt nie zagoi,
To musisz pamiętać, że będziesz Wspomnieniem..
Malutką radością.. spełnionym marzeniem..

A teraz napisz! Co było.. co będzie.
O tym co przeszłaś, by znaleść szczęście.
Napisz historie o pierwszej miłości.
Bądź pewna, że każdy Ci kiedyś zazdrościł..
Że On w taki jeden z grudniowych dni
Pomyśli, że kiedyś pilnował, czy śpisz..
Zakryje swe oczy malutką poduszką :
"Myśle o Tobie moje Serduszko..."

..

autor

Olusia eS

Napisany: 2006-01-24 Dodano: 2006-01-24 19:40:57

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie