Pod starym prześcieradłem.

Pod starym prześcieradłem chowam ból
Nie zeszłej nocy, tylko lat
gaszonych świateł, pustych dźwięków
Pod starym prześcieradłem chowam ból
i strach…

I nie wiem, życie, jak to się dzieje
Podarte prześcieradło? czy rozdarte serce?
Bo dźwięku więcej, światła się palą
i głupieje ,a tego bólu wciąż jest więcej

A na ręce? Na ręce blizny
Choć znów krwawią!
A na sercu? Na sercu rana
Choć go nie mam…
Za gorzkie ciało me spojrzeniem łapią
Tak, ja przez dotyk umieram…

I tylko widzę te puste ściany
Brudne od dymu, trudno mi samej
Wiedząc ,ze początek tygodnia jest zmartwychwstaniem
Jego koniec-moje umieranie.

autor

eternia

Dodano: 2011-01-12 18:50:45

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie