Pod synagogą

…tam wiatr otworzył me serce
i kwiat wyrósł na śniegu
on ujął dłoń mą w swe ręce
i świat zatrzymał się w biegu

…tam stęskniony spotkał się wzrok
a usta do ust przywarły
w szczęściu rozproszył się mrok
a wszystkie troski zatarły

…tam marzenie nie było marzeniem
a godzina minutą się stała
sny rozbłysnęły spełnieniem
a wiosna w duszy rozkwitała

…tam wiatr nadzieję zagłuszył
a słowa jego nie były już miodem
mówił to, czego słuchać nie chciały uszy
a oczy jego częstowały chłodem

…tam ust po raz ostatni smakowałam
i łzy wypuściłam strumieniem
całą duszą bezdźwięcznie krzyczałam
by on nie pozostał tylko wspomnieniem…

Synagogę mijam co dzień, na nowo odżywają wspomnienia... Modlę się, by odeszły wraz z topniejącym śniegiem albo rozproszyły w promieniach słońca.

autor

La crima

Napisany: 2010-02-17 Dodano: 2010-03-16 22:35:47

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie