Pod tym samym niebem
Pod tym samym niebem się budzimy.
pod tą samą gwiazdą zasypiamy.
Oddaleni w przestrzeni ,
w myślach przytuleni.
Pędzący w wirze codzienności,
walcząc kiedy pojawiają się trudności.
Trochę zagubieni w labiryncie wspomnień.
Trochę rozpędzeni w labiryncie pragnień.
Czasem przystajemy zapatrzeni
w jedną gwiazdę na niebie.
Czasem pragnąc byś na chwilę był ,
pragnąc byś była tuż obok.
Słuchając tego samego śpiewu słowika.
Oddychając tym samym rozgrzanym
powietrzem.
Zamykając oczy i w wyobraźni spoglądając na
te same obrazy.
Nie nazwane nawet słowami.
Malujące się tylko tęsknotami,
niewypowiedzianymi marzeniami.
Komentarze (1)
Ciekawy wiersz,wątek miłości połączony z romantymzem i
prawda, że gdziekolwiek jesteśmy to otacza nas to samo
niebo. Gratuluje talentu