Podaję ci swoja dłoń

Dla... M...

Podaje ci rękę byś wstał
byś uniósł swój ciężar tęsknoty
pomagam ci wytrwać - wiec trwaj
i wyrzuć ten ból z serca- proszę

Pochylam nad tobą swój garb
ten, który ciąży jak skała
oddaje ci największy skarb
mą miłość co Tobie jest dana

Zabrałem od ciebie swój ból
a dałem radości westchnienie
jakiż wielki to trud
by dać ci swoje spełnienie

Jak wielka w słowie jest moc
w tych wypowiadanych na co dzień
nieważne co wyrazić chcą
zadają rany jak młotem

I chociaż granicą są mą
rozpalą ogień nicości
tak w życia otchłani tkwią
zabiorą nas w dal samotności

Bo ból, który drąży w mej duszy
rozdarte rany, bolesne
tak miłość broni przed suszą
i daje nam radości bezkresne

Wiec gdy się pochylam nad Tobą
byś mógł się podnieść i odejść
Pamiętaj że jestem wciąż obok
i zawsze wskaże ci drogę...

15 maja 2010

autor

Jelena

Napisany: 2010-05-15 Dodano: 2010-05-15 18:25:51

Ten wiersz przeczytano 1235 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie