Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Podarty

Siedzę w białym fotelu
Otoczony fioletem ścian,
Skostniałem w zamyśleniu
Jak stary niedołężny pan.

Przygnieciony jak robak
Pełzam po kanałach głowy,
Ktoś z łusek mnie oskrobał,
Okradł ze srebra wymowy.

Obawiam się wyciągnąć
I obnażyć chudość dłoni,
Gdyż lubią je przetrącać
Miażdżąc niczym stado słoni.

Nie dostrzegają żalu
Wypełniającego oczy,
Piękne tańczą na balu
I w sercu co krwią broczy.

22.11.2008

autor

histeryk

Dodano: 2008-11-22 20:48:18
Ten wiersz przeczytano 539 razy
Oddanych głosów: 9
Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (3)

noskarb noskarb

Nie wolno wstydzić się marzeń,poddawać i "umierać" w
ciszy.

return return

człowiek czasami się czuje podarty i wygnieciony, ale
na szczęście przychodzą też jasne dni.

Eloise Eloise

Wiersz o ciekawej treści, wart uwagi i dlatego pozwolę
sobie na kilka uwag. Oczywiście Twoja sprawa, co z tym
zrobisz. Warto byłoby wyrównać wersy do siedmiu sylab,
bo takie przeważają i byłoby idelanie. Ponadto wiersz
ma taki klimat, że to "serduszko" trochę się z nim
kłóci. Proponuję więc: "i w sercu co krwią broczy".
Przeczytaj, a zobaczysz, że lepiej brzmi.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »