Poddasze wspomnień

Nocna cisza okryła pobliskie podwórka,
tylko drobny deszcz dzwoni kroplami o parapet.

Odkrywam przykryty kocem bujany fotel i zasiadam w nim, otoczony starymi ścianami strychu.

Deszcz ustał a biurko rozswietlił blady księżyc, lecz ciszę przerywa nadal zegar,
goniąc cień umykających mu sekund.

Na półce starego kredensu znajduje drewniane pudełko a w nim fotografie, kilka listów i polny kwiat otrzymany od pierwszej dziewczyny który usechł już wiele lat temu
-na pamiątkę.

Pośród zdjęć fotografia "naszej paczki"
byliśmy jak młode wilki,zawsze i wszędzie razem..

Pamiętacie?
..szeptem zadaję pytanie w głuchej ciszy.

Na stoliku przy oknie zapalam świecę i przeglądam dalej, dawne prototypy szczęścia.

Wyciągam małą maskotkę misia z wyhaftowanym napisem- tęsknię..
..dziś już tylko czasami, za tymi minionymi latami.

Pora wracać, zamykam pudełko i przykrywam bujany fotel.

Za oknem świat znow w strugach jesiennego deszczu moknie,a wspomnienia tlą się jeszcze w glowie jak ten mały płomyk swieczki,
na stoliku przy oknie.

autor

Endefis

Napisany: 2015-09-18 Dodano: 2015-09-18 15:40:34

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie