Podmuch

Siedzę,
parapet nie sprawia trudności.
Rozmyślam,
przez szybę widzę świat.
Słowo,
shcodzi coraz niżej, głębiej.
Nie słyszę,
skowyt rozdartego serca zagłusza
miłość
kroczącą pośród żalu.
Światła i cienie
bawią się wśród drzew rozpaczy.

Moje rozmyślania
przerywa podmuch.
Wdziera się siłą
ze świata.

Słowo
znika w głębi.
Żale
niszczą miłość.
Rozdarte serce
składa swe skrwawione części.

autor

szyper

Dodano: 2004-11-21 16:18:40

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie