Z podmuchem wiatru miłość...
Miłością zwana, tajemnicą skryta,
zapomniana idzie ulicą i ciągnie za sobą
cień zwątpienia, czy kocha do szaleństwa,
czy tylko z pragnienia żądzy
niezaspokojonych,
a może fantazji uniesionych.
Z rozpiętym dekoltem ,
włosami na ramionach,
pogubiła zmysły i szuka jak szalona,
by nie umierać w niepewności,
przed jutra wyzwaniem,
wszak idzie pod topór
ludzkiego nienasycenia.
Zemsty pragną bez słowa obrony,
niech każdy zajrzy w swoje własne alkowy,
rachunek z życia uczynić zdoła
i przejść przez życie
z podniesionym czołem.
Miłości jak tlenu pragniemy,
nie zatruwajmy się nawzajem.
autor
Mikoku
Dodano: 2007-07-13 17:40:41
Ten wiersz przeczytano 583 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Świetny kawałek "Zemsty pragną bez słowa obrony,
niech każdy zajrzy w swoje własne alkowy,
rachunek z życia uczynić zdoła
i przejść przez życie
z podniesionym czołem." - pełen mądrości - a puenta no
cóż...Święte słowa, o ile każdy potrafiłby w życiu do
nich się stosować!
Miłość jest podstawą relacji międzyludzkich. Nic
dziwnego, że "pogubiła zmysły i szuka jak szalona".
Pragniemy miłości jak tlenu to fakt...na jej temat
tyle wierszy powstało...wiec liczba mówi sama za
siebie...Podoba mi się wers" nie zatruwamy się
nawzajem"...Trzeba pielęgnować, chronić miłość , tak
jak powietrze, którym oddychamy...fajna przenośnia.
Ciekawy wiersz!
Ale jak często ludzie własnie zazdroszą miłości innym
i potrafią mocno zranić.
Dobra wizualizacja Miłości jest to napęd życia jest
jak tlęn mówi wiersz Dobry wiersz
Miłość jest cudowna. Jak tu kogoś nie kochać, gdy się
jest kochanym?
To prawda, niech każdy spojrzy na siebie... Bardzo
ładny wiersz!
Topor i siekiera to ja Arin