Podróż

Będąc dzieckiem tego nie rozumiałem,
W jaki świat bosymi stopy wkraczałem,
Było nas tak wielu, każdy uśmiechnięty,
Świat nowy, ciągle nieodkryty, niepojęty,

Z pasją podróżnika wiedziony tajemnicą,
Gdy dorosłość mrokiem owianą ciemnicą,
Powoli, nieostrożnie ruszyłem do przodu,
Teraz wiem, że nie było ku temu powodu,

Pusty plecak zapełniałem kamieniami,
Nosząc go dumnie z innymi pawiami,
Razem pod górę a już osobno w dół,
Nikt nie zorientował się w drogi pół,

Na szczycie miejsca było dla jednego,
Wygrała zachęta głosu diabelnego,
Teraz wiem, że lepiej wcześniej było spaść,
Zły przewodnik potrafi uczucia kraść,

Wspominam to dziecko leżąc u podnóża,
Straciła niewinność bez płatków róża,
Dookoła mnie z plecaka kamienie,
Niech wzbudzają przed celem podróży zwątpienie.

autor

Pan_Michał

Napisany: 2014-10-06 Dodano: 2014-10-06 12:32:12

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie