Podróż

Mijanym ludziom,którzy nie uśpili w sobie dziecka pogody

Zapatrzona we wczorajszy dzień. Chwytająca resztki nadzieją spowite wyruszam w kolejną drogę hen. Bagaż lekki, parasol,który i tak nie ochroni przed burzą.

Napotykam człowieka, idzie drogą tak jak ja. Zbiera kamień zielony na szczęście,kupuje bilet w nieznane- do kraju szczęśliwości. Boimy się wśiąśc do pędzącego pociągu bliżej niezwykłości.

Kusi nas czekające za zakrętem szczęście. Marzenia stają się realne, aby tkwić w niemocy. Juz wiadomo, że jedną drogą pójdziemy. Tylko skąd zgadnąć, czy kierunek prawy a może lewy?

Warto wiedzieć to, czego nie wiemy. Warto poznac to, czego nie znamy więc chwyć mnie dziś mocno za rękę i pomachaj innym ludziom na pożegnanie.

...tak było kiedys, teraz jest tak bardzo inaczej. Może kiedys znów...

autor

Harima

Napisany: 2000-02-12 Dodano: 2005-05-23 18:05:29

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabiczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie