PODRÓŻ W GŁĄB SIEBIE...

Na dnie
samotnej bieli,
Spadają kryształy
srebrne,
I rozbijają się
echem,
Żalem i zagubieniem...

Na dnie
wśród luster
odpowiedzi,
i mostów chwiejnej
prawdy,
Zastygam w miejscu,
w ciszy...
Wpatruję się w
pustą przestrzeń.

Na dnie
wśród szumów
przeszlych,
Splątana nićmi
błędów,
Rozglądam się nerwowo,
za szczerym ciepłem
uczuć...

Na dnie
gdzie wolniej czas
upływa,
Wciąż słychać dźwięki
wspomnień,
A nuty chłodu towarzyszą,
i brzmią na nowo
w sercu...

Na dnie
samotnej bieli,
Pytam przestrzeni
pustej,
Czy odnajdę ciepło
w sobie...?!
A łza przemienia się
w kryształ,
i rozbija się
echem...

autor

Szept Nocy

Napisany: 2006-01-12 Dodano: 2006-01-13 19:13:30

Ten wiersz przeczytano 701 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie