Podróż na spotkanie ze swym...

Znów ranek lękiem mą duszę napawa,
Czy kiedyś swe życie zacząć będę mógł od nowa?
Ciągle w mych myślach jest tamta rozmowa.
Cóż ja Jej powiem gdy ją znów zobaczę?
Przecież to z mojej winy teraz Ona płacze.
Nic to nie daje, że wciąż się zarzeka,
Iż nadal kocha i na mnie czeka.
Me oczy potrafią spojrzeć w Jej duszę,
Więc wiem jak wiele naprawić dziś muszę.
Grozi mi teraz samotność straszliwa,
Gdyż naszła mnie myśl zdradliwa,
By sprawdzić czy miłość Jej jest prawdziwa.
A teraz czekam na wyrok okrutny...
Więc przestań się mnie pytać dlaczego chodzę smutny.

autor

Milfilon

Napisany: 2002-12-06 Dodano: 2009-12-15 19:48:50

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie