Podróż po całym świecie XX i XXI

Dziś po dłuższym czasie wracam z tym cyklem, dziś i jutro podwójny zestaw. Macie co poczytać :)

"Podróż po całym świecie XX".
01.07.2018r. niedziela 10:39:00

I
We Florencji w Galerii Uffizi widziałem olej na desce z lat 1480-1495 i przedstawiał Modlitwę w Ogrójcu. Autorem jest Pietro Vannucci zwany Perugino.
Obraz ten przedstawia chwile tuż przed pojmaniem Chrystusa. W tle widać jak nadciągają służący i żołnierze arcykapłana. Z lewej stronie na ich czele idzie Judasz Iskariota w niebieskim płaszczu. Żołnierze idą z prawej strony. Jezus ma świadomość tego, co zaraz nastąpi, jest spokojny i skupiony na modlitwie. Jezus spogląda w kierunku anioła, który podaje mu kielich. W tle teg obrazu artysta namalował panoramę Jerozolimy.

Judasz zdradził Jezusa,
Także widzę w tym winę moją,
Bo za moje grzechy Jezus na Krzyżu skonał,
Ale On z wielką Miłością i Przebaczeniem tego dokonał.
Ilekroć podróżuję po świecie
Zawsze w sercu mam niejedno odwiedzone miejsce.
To, co widzę, słyszę i myślę skrzętnie notuję,
A czasem w cyklach wam przekazuję.
Dziś trochę poskaczemy po różnych wspomnieniach
I nie będzie w tym żadnej jeżeli chodzi o podróże chronologii.
Jeżeli jest chronologia to tylko, co do wydarzeń w Kościele,
Jak prześledzicie jakie po kolei pojawiają się obrazy
To odkryjecie, że każdy kolejny mówi o kolejnej historii.


II
W Berlinie w Muzeum Państwowym widziałem olej na desce, który został przeniesiony na płótno w latach 1475-1479. Ukazuje nam Zmartwychwstanie Jezusa autorstwa Giovanni-ego Bellini-ego.
Na obrazie widać zbliżający się świt, czerwona poświata daje znać, że nadchodzi właśnie ta chwila. Kamienie grobowca leżą na ziemi , z kolei Zmartwychwstały Jezus unosi się na tle nieba.
Z obrazu można domyśleć się także, że świadkami zmartwychwstania są kobiety, które szły do groby by namaścić ciało zmarłego.
Na obrazie widzimy dwóch śpiących strażników oraz dwóch, którzy patrzą z wielkim zdziwieniem w górę.
Na obrazie u góry także można zauważyć białego królika jako symbol życia, skacze on lub porusza się na skale, w której wydrążony był grób.


Jezus skonał za winę moją, On ma w sobie Miłości żar,
Ci, co w to nie wierzą kiedyś będą mieli do siebie samych żal.
Wiedzą o tym nawet tego świata króle,
Że trzeba wierzyć, a nie mówić, że nie jest tak w ogóle.
Nasz dobry Pan
Miał zadanych tak wiele ran.
Dziś wypada te rany czcić
I dzieci w imię Jezusa chrzcić.


III
W Sienie w Muzeum Katedralnym widziałem Niedowiarstwo świętego Tomasza, które było temperą na desce z 1308-1311 roku. Autorem jest Duccio di Buominsegna.
Na obrazie widzimy Biblijną scenę, w której Jezus po zmartwychwstaniu pojawia się wśród apostołów, jest to kolejne pojawienie się, gdyż za pierwszym razem nie było Niewiernego Tomasza, który nie uwierzył na słowa swych braci w wierze. Na obrazie tym ów Tomasz już nie ma wątpliwości, a jego palce jeszcze tkwią w ramieniu Jezusa. Scena ta jest częścią wielkiej kompozycji która jest pięć metrów wysoka i tyle samo metrów szeroka. Kiedyś całość ozdabiała ołtarz w Katedrze w Sienie. Niestety w 1771 roku poszczególne części tej kompozycji zwanej Majestat Matki Bożej zostały rozdzielone i niestety w późniejszym czasie niektóre z części zaginęły. Z kolei inne części są, ale w różnych muzeach po całym świecie.

Niewiernych Tomaszów wśród nas jest wiele,
Ileż z nich widzimy także w kościele.
Oby nikt z nas nie był niedowiarkiem
I oby ku nam nie szedł diabeł z swym ogarkiem.
Boga trzeba czcić
I z wiarą, Miłością godnie żyć.
Musimy utożsamić sobie to wszystko już tu,
By móc przyjść z czystym sercem i ofiarować je Mu.


"Podróż po całym świecie XXI".
01.07.2018r. niedziela 10:55:00

I
W Watykanie w Galerii Romanelli widziałem olej na płótnie z 1637-1642 roku, a na nim Spotkanie księżnej Matyldy ze świętym Anzelmem w obecności papieża Urbana II. Autorem jest Giovanni Francesco Romanelli.
Do tego spotkania mogło dość dlatego, że troje osób, które na pierwszym panie ukazuje ten obraz dobrze się znało.
Pierwszy z lewej to św. Anzelm, który żył w latach 1033-1109, który był włoskim benedyktynem, arcybiskupem to był wielkim filozofem i teologiem. On to jest jednym z twórców scholastyki, jest doktorem Kościoła.
Obok niego widzimy papieża Urbana Ii, który żył w latach 1035-1099,a papieżem był od 1088 rok. Z kolei księżna Matylda Toskańska żyła w latach 1046-1115, była jedną z najbardziej niezwykłych oraz wpływowych kobiet średniowiecznej Europy.
Autor ukazuje świętego jak i Matyldę jako dwie postacie, które wzajemnie oddają sobie pokłon. Można powiedzieć, że na obrazie widzimy naradę papieskiego stronnictwa pod koniec XI wielu.


Spotykamy się może i wielokrotnie z świętością,
Ale nie zauważamy jej, bo otuleni jesteśmy
Jakże grzeszną nagością,
Jednak dzięki Bogu Jego miłosierdziem otuleni jesteśmy.
Każdy z nas ma jakiś grzech swój,
Ja Bogu wyznaję grzech mój.
Chcę spotykać się godnie z prawdziwą świętością
I poczuć to, co jest prawdziwą Miłością.


II
W Madrycie jak wiecie byłem w Prado, te muzeum często się w moich opowieściach pojawia. Tam widziałem Dobrego Pasterza namalowany olejem na płótnie w XVII wieku. Autorem jest Cristóbal Garcia Salmerón. Znaczenie tego obrazu tłumaczą karty papieru które trzyma na tym obrazie Pan Jezus Jest to napisany po łacińsku cytat z Ewangelii według świętego Jana. A brzmi "Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają". Dobry pasterz został przedstawiony tylko z jedną owcą, którą trzyma na ramionach. I w ten sposób postąpił zgodnie z swoimi słowami z Ewangelii według świętego Mateusza: "Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich: czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu....". W pierwszych wiekach chrześcijaństwa motyw dobrego pasterza był bardzo popularny.
W czasach, gdy ten hiszpański artysta malował ten obraz to motyw dobrego pasterza znów stał się popularny. Jednak znaczenie było inne. Miało to związek z tym, że wielu ludzi poszukiwało swej religijnej tożsamości, gdy w wielu krajach umacniała się reformacja. Obecnie ten obraz znajduje się w depozycie w madryckim kościele San Gines.

Każdy z nas uważa się za człowieka dobrego i słusznie
Jeżeli tak będzie to tłum nam na rację przyklaśnie.
A nie jeden anielski chór
Wyśpiewa ponad cherubami, że jesteśmy ziemski wzór.
Jednak nie popadajmy w pysze,
Bo tak łatwo można zatracić się w pomiętej dysze.
Na świecie różne rozkosze są,
A ja tak wytrwale walczę z rozkoszą mą.


III
W Norymberdze w Muzeum Narodowym zastało mnie Odnalezienie Ciała świętego Floriana, patrona mem parafii, kościoła i kapliczek. Jest to olej na desce z lat 1516-1518 a autorem jest Albecht Altdorfer. Na tym obrazie w promieniach zachodzącego słońca kilkoro ludzi wyciąga z rzeki ciało człowieka, mężczyznę. Promienie słońca otaczają jego głowę, a więc pokazują nam, że jest to święty. Święty Florian zawsze największym kultem cieszył się w Europie Środkowej, dlatego, że był jednym z nielicznych świętych z starożytności, którzy żyli w tej części świata. Ów święty został skazany na karę śmierci przez utopienie w rzece Anize, dziś Enns. W średniowieczu w okolicach jego śmierci powstał kościół i klasztor początkowo benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Autor tego obrazu namalował cykl scen z życia świętego Floriana. Do dziś zachowało się siedem z nich, a trzy z nich znajdują się w muzeum w Norymberdze. Dwie we Florencji oraz po jednej w Bernie i Pradze.

Moja parafia pod wezwaniem świętego Floriana,
Więc cieszy się wioska cała, nieraz w historii wspomniana
Przez owego świętego
W Niebie za nas orędującego.
Gdy człowiek pewne historie sobie przypomni,
O których mam nadzieję kolejne pokolenie nie zapomni
To aż cały drży,
Bo emocje są i pojawiają się łzy.

Serdecznie dziękuję i zapraszam ponownie :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2018-07-01 Dodano: 2018-07-02 12:28:59

Ten wiersz przeczytano 905 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie