Podróż po krainie smutku
życie kraina smutku i rozpaczy
dusza rozbita małe cząsteczki
któż poskleja uczucia zagubione
kto nauczy krzyczeć i płakać bez łez
smutek jak wino purpurą się mieni
obżeram się rozpaczą bez rozsądku
połykam z półmisków pesymizm i ból
z depresji przyrządzam sobie deser
łzy się śmieją kiedy są za duże
perłami zastygają w mojej duszy
na krańcach cierpliwości wyje wściekłość
nie jestem samotna rozpacz jest ze mną
płacz nad życiem nic nie pomoże
wzburzone fale wyciągają z dna morza
wraki wspomnień lamenty rozpaczy
ciemności rozdzierają błyskawice
grzmot uderzył w moje ciche serce
dusza rozdarła się na dwie połowy
nagle wszystko zamarlo ucichło
ocean zatopił smutek i rozpacz
Tesss Perth, 16.8.2oo8r.
Komentarze (24)
smutny wiersz jak smutne bywa zycie a calosc wiersza -
zachwyca - po prostu super
Metafory oddają bardzo dobrze stan depresji. Kojarzzy
mi się wiersz Szymborskiej na temat bezsenności. /
Trzymam kciuki aby nasze towarzystwo i
współodczuwanie, a przede wszystkim nasza przyjaźń
sprawiły abyś odczuwała, że nie tylko rozpacz ale i my
wszyscy jesteśmy z Tobą.
Piękne metafory... poruszająca treść... doskonała
forma to zalety Twojego wiersza który bardzo mi się
podoba mimo tego,że jest smutny...
W slowach Twego wiersza odnalazlam siebie, to co
obecnie nadal przerabiam, ten bol.. te rozpacz...-
moje serce zatapia sie w oceanie lez, za Nim. -
sliczne metafory, piszesz bardzo obrazowo :) - tule
czule .D.
wspaniale metafory w twym pieknym choc smutnym wierszu
ktory wzrusza
Wiersz ładny, smutną chwilą pisany. Pamiętaj o jednym,
w życiu jak z pogodą - po deszczu zawsze jest słońce !
Smutek ,ale w Twoich slowach jego smak jest bardzo
gorzki ,poniewaz dobierajac starannie metafory
przedstawilas go w bardzo rozpaczliwym aczkolwiek
pieknym pejzazu .
Niezwykle ekspresyjna samotność i rozterki wewnętrzne.
Człowiek to jednak skomplikowana istota. Wiersz
bardzo dobry.
Bardzo smutno o życiu , bardzo zastanawiajaca,
dwuznaczna tęsknota, bogactwo metafor.
Ładnie zobrazowałaś w wierszu tę krainę smutku i
rozpaczy, ale by ten obraz nam wszystkim się nie
udzielił weźmy inny kurs... do wesołej krainy
zawsze" po nocy przychodzi dzień a po burzy spokój
"-dlatego też smutek nie dostaje stałego miejsca
zameldowania - on jest tylko na pobyt czasowy
,poruszył mnie wiersz - ładny
Gdyby ta Australia była bliżej, próbowałbym pocieszyć,
tyle smutku wiersz zawiera, uśmiechnąć się proszę.
Ładny, ładny... co ja mogę powiedzieć - przydałyby się
rymy... ale może to tylko moje zboczenie, że widzę
wszystko przez ich pryzmat. :) I ciekawą rzecz
odkryłem - bardzo podoba mi się temat.
Ładne metafory, smutny i zarazem piękny wiersz.
No to dzisiaj swoim wierszem zaprowadziłaś nas do
krainy smutku, która jest najbliższą sąsiadką
rozpaczy, jeśli miała taki cel to zostal on
osiągnięty, gratuluję.