Podróże w nieznane

Jest taka mapa nieznana nikomu
Która poprowadzi wprost do domu

Wędrujemy gdzieś bez celu
Nie wiadomo po co, gdzie
Do końca wytrwa niewielu
W głębie swego życia brnie

Wokół mnóstwo jest dziwaków
Niekompletny płaski świat
Wszędzie zawsze pełno gapiów
A wśród nich mizerny Skrzat

-Co tu robisz mały bracie?
-Czego szukać tutaj chcesz?
Do drzwi serca zakołacze
I zaciśnie dłonie w pięść

-Poszukuję ludzkiej rasy
Która tworzy ten nasz świat
Aby znaleźć różne trasy
Podróżując gdzie się da

Człowiek dumnie dla nich brzmi
Lecz co znaczy? Powiedz mi...

Jest to marność w swej marności
Nie znacząca prawie nic
Woli szybko kroczyć naprzód
Zatrzaskując sobie drzwi

Trwa w pogoni za wiatrem
Poszukując swego cienia
Przepełniony krzyku blaskiem
Pod ciężarem cierpienia

Szuka szczęścia nieprzytomnie
Stuka ciągle mu do drzwi
Żyje wiecznie poza czasem
Gdy je znajdzie wtedy kpi

Obowiązkiem jego – przyjaźń
Gdy nie walczysz szybko schnie
Prawo do czynienia dobra
Lecz to robi ten kto chce

Cieszą się z żółtości słońca
Zapach kwiatów czyni cud
Chłód deszczu nie odtrąca
A to wszystko niczym miód

Z prochu powstali
Żyją szukając portów
W proch się obrócą
Kończąc swą podróż

Jest taka nikomu nieznana mapa
Na której zaznaczona jest każda Itaka

autor

Słowik B.

Napisany: 2008-03-15 Dodano: 2009-01-31 20:04:20

Ten wiersz przeczytano 954 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie