Podwórkowe walki

Dla Ryszarda Zielińskiego, uczestnika walk podwórkowych. Kilka lat po wylewie. Namalował ustami ponad sto obrazów.

Filmy wojenne, kino otwarte,
było przyczyną walk podwórkowych.
Dzieci sprawdzały, co wojny warte,
wieczorem ćwiczenia - atak wojskowy.

Armią dowodził Zieliński Rysiek,
wojskowych było prawie dwudziestu.
Jego zastępca - Kopański Zbyszek.
Jedno podwórko, trzydzieści dzieci.

Czterej pancerni, Kloss i seriale.
Dzieci miały bojowe godziny.
Na karabiny kije strugali,
najlepsze z desek, albo z leszczyny.

Generałowie przed każdą zbiórką,
często tajemne mieli zadanie.
Zbierali się na moim podwórku,
albo wysoko na chlewie w sianie.

I nagle atak, wojsko dziecięce,
już w koło domu trwa strzelanina.
Mieli granaty, karabin w ręce,
tra, ta, ta, pum, bum, bój się zaczyna.

Celem ataku był blok na rogu,
tam starsi chłopcy, silni, z praktyką,
Iść z nimi w walkę, to wielka trwoga.
Jak Węglarz pufnął, maluch umykał.

O staw trwa walka, już jest zdobyty.
Tak było w filmie, wojna wygrana.
Na wodzie pływa cztery koryta,
i moja wanna, ta do kąpania.

Dzieci uparte, tkwią w swych zadaniach.
Bój był skończony, lecz trwał w zamyśle.
Matki wołały do lekcji, spania.
W dziecięcych główkach wojna dziś śni się.

Losy uczestników walk podwórkowych były różne. Mój syn Zbigniew w Kanadzie. Rysiu Zieliński po wylewie. Trzech chłopców nie żyje. Nie znam losu najmłodszego.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2019-04-01 Dodano: 2019-04-01 03:46:05

Ten wiersz przeczytano 2079 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie