W podzięce

W mojej pamięci jesteś, będziesz
dobrym pasterzem w białej szacie,
dlatego właśnie dziś w podzięce
niewiele słów nakreślę wierszem.

Jak w źródło wody prorok laską,
ty pastorałem w zdrój przebaczeń
cierpliwie, nieraz gniewnie stukasz.
Jak w konwie, w serca wlewasz łaskę
i nowych, pustych naczyń szukasz.

Znajomy obraz widzą oczy -
maluczkich po horyzont rzeszę.
Ty rozmodleniem lud jednoczysz,
przeistaczając go w słuchaczy
prawa Jezusa i Mojżesza.

Słowem, jak chlebem młodzież raczysz.
Ducha nie gaście - wciąż pocieszasz,
stawiając prawdę ponad strachem.

I widzę ten ostatni moment -
do domu Ojca twe odejście.
Ziemską pielgrzymką utrudzony,
zostawiasz miłość w testamencie,
a wiatr domyka wieczność w księdze.

Ze świata zewsząd wszystkie dzwony,
(także nasz stary zygmuntowski)
radośnie obwieściły świętość.

Choć pełne jadu, złe jęzory
pewien czas jeszcze będą kąsać,
nic nie ugrają, bo w historii
tyś jako patriotyczna postać,
tyś autorytet przebogaty
w kolorze znanym - biało czerwonym,
jak krew na bieli twojej szaty.

autor

budleja

Napisany: 2014-04-03 Dodano: 2017-04-03 07:05:16

Ten wiersz przeczytano 2013 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie