Podziękowana dla Pana P.
Dla Pana Pawła P. Nauczyciela który wskrzesił we mnie ambicje, wiare w sobie i chęć do życia. Dziękuję Panie P.
Panie P.
Dziękuję za wszystko.
Dziękuję za cierpliwość,
gdy nawet przy wschodzącym słońcu,
tłumaczył mi pan to, czego nie mogłam
zrozumieć.
Dziękuję za wiarę, która towarzyszyła mi
przez te lata
i która będzie w moim sercu symbolem
nadzieji.
Dziękuję za oddanie, choć zarobku było
mało.
Dziękuję za serce, które wstrzemięźliwe
rozprawiało o życiu,
przy tych niedojrzałych ludziach.
Dziękuję za docenienie, które tylko Pan mi
pokazał.
Dziękuję za Pana uśmiech, który pocieszał
mnie w najtrudniejszych chwilach, choć sam
Pan o tym nie wiedział.
Dziękuję za ciepło duszy, choć Pan nas nie
znał, a my Pana.
Dziękuję za każdą dobrą myśl na mój temat,
jakże niedoceniany.
I w końcu
Dziękuję Panie P.
Za to, że będzie Pan z nami... ze mną...
jeszcze do Czerwca.
To Pan sprawił, że moje marzenia się
spełniły.
Że kolejne mogę się spełnić.
Jest pan zwykłym człowiekiem, ze swoim
życiem, swoimi wspomnienami i
marzeniami.
A dla mnie jest pan bliski.
Pan- nauczyciel historii.
Dziękuję Panie P.
Naucza mnie pan nie tyle historii, co
życia.
Dziękuję Panie P.
Dziękuję Panie P.
Dziękuję Panie P.
Chciałabym aby Pan to przeczytał... Choć tak się nie stanie, wierzę, że pan zapamięta mnie... być może jako jedną z miliona pana uczniów, ale jedyną taką jaką byłam... Dziękuję panie P.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.