/...Podziękowania.../

Nie wiem czy to co napisałam jest wierszem...

Ile ziarenek piasku na ziemi
ile gwiazd na ciemnym niebie
ile łez na świecie
i uśmiechów płomiennych
ile deszczu na jesieni

tyle dobra Pani mi dała

ciepłe słowo
dobra rada
zrozumienie
rozmowa gdy tylko jej potrzebowałam

to Pani na nowo doczepiła mi skrzydła
pomogła żyć
uczyła szczęścia

zawsze szczera
uśmiechnięta
dotrzymywała Pani słowa

od najmłodszych lat była Pani przy mnie

wszystkie moje słowa
zamknęła Pani w szkatułce tajemnic- milczeniem
wiedziałam ze mogę na Panią liczyć

choć czasem lęk paraliżował wszystko
przez wstyd nie mogłam wydusić ani słowa
Pani była ze mną
jak zwykle cierpliwa
i pomocna

jak śpiew ptaków
zachód słońca
jak kwiaty na łące
tak samo jak one sa piękne
tak pięknie ja dziękuję Pani
za wszystkie lata
każdy dzień
uśmiech
życzliwy gest

mimo, że w pamięci mam Pani słowa
''że cos kończy się tylko po to by mogło zacząć się coś lepszego''
dziś w to nie wierze
bo kończy się szkoła
nie będzie już Pani
a drugiej takiej wychowawczyni nie będzie
bo Pani jest tą najwpanialszą na świecie....

Dziękuję za wszystko, przepraszam, że wielokrotnie nie byłam w stanie rozmawiać, z braku odwagi...Przepraszam, że tyle razy zawiodłam, naprawdę nie chciałam...

autor

niewypowiedziane_słowa

Napisany: 2007-06-18 Dodano: 2007-06-18 15:46:55

Ten wiersz przeczytano 695 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie