Podziemne miasta

Nigdy nie umierają ci, którzy są kochani i w sercach
osób bliskich zachowani.
Z podobaniem melancholii, pozdrawiam.

Rozbudzająca wyobraźnie melancholia. Wiersz jest dla
mnie refleksją nad istotą naszego życia.
Pozdrawiam i życzę Zdrowych i Pogodnych Świąt dla
Ciebie i Bliskich Ci osób:)
Marek

Szepty, szepty...
Pytania...bez odpowiedzi...
Wiersz trzeba napisać, taki właśnie...:-)

i schizofrenia, co jest a czego nie ma...

Kraina podziemi i świat doczesny -
oś rozważań odwiecznych....

Tak mi się z cmentarzem skojarzyło...

Podoba mi się, zadziwiająca melancholia:)

Wiele pytań dlaczego za wcześnie ?
pozdrawiam

Dobry,oryginalny wiersz o tych co odeszli.
Pozdrawiam serdecznie:)

Dobry, zastanawiam się czy zamiast powtórki..szepty
szepty..nie można dodać szepty, słowa..ale to tylko
moje odczucie i nawet nie jestem pewny, czy moja
propozycja jest lepsza czy gorsza. Niemniej pozdrawiam
z uśmiechem:)

Refleksja nad przemijaniem.Ciekawy. Pozdrawiam.

zatrzymujesz... od tytułu ;)

Podziemne miasta, domy i mieszkanka,
naszej tradycji sielanka.
Indianie nieśli bliżej nieba,
stroili "wyszki"
nie zakopywali w glebie.
Karmili słońce no i sępy,
rwany po śmierci był na strzępy.
On już nic nie czuł - może...
Chyba, że mylę się tu, nie wiem.
Jak sprawdzę, wtedy przyjdę.
Powiem.

Dobra miniatura, skłania do zadumy.

podziemne luksusy
choć Raj mają
w nim nie są
od zapomnienia
chca tylko ciszy
a większy burdel mają w:):):)