Podziw
Podziwiam Cię za twe spojrzenie,
Które jak blask najszczerszych
Kamieni onieśmiela i zniewala,
Tych, którzy chodź raz dotknąć ich
mogli.
Podziwiam Cię za twój uśmiech,
Który jak blask letniego słońca
Pozwala się ogrzać w swych promieniach,
Nawet tym, których serca spowite lodem.
Podziwiam Cię za całą twą urodę,
Która przyćmiewa wszystko co cudem śmiem
nazywać
Każdy z naszych siedmiu cudów świata,
Przy Tobie to, artysty marne dzieło.
Podziwiam Cię nawet za twą głupotę,
Która bawi i śmieszy, porusza,
Tłum za sobą porywa, Przepraszam,
To mądrość głupia, a nie głupota.
Podziwiam Cię żeś ty cała tak,
Mego przyjaciela, serca wybranka,
Podziwiam was i...
Życzę stu lat !
Może pokusi się ktoś o komentarz?
Komentarze (5)
miło czytać coś tak pięknego ,, ja jest tego coraz
mniej ,,, taka prawda ...:(
zaskakujący wiersz, bardzo ładny, miły dla ucha
w tym moim swiecie wirtualnym zawsze staram się
zgodnie z swoimi odczuciami pisac to co mysle choc to
tylko słowa i słowa zawsze jestem sobą!!!!!WIERSZ
podoba się gratulacje!!!!!!:) pozdrawiam
"To mądrość głupia, a nie głupota" - fantastyczne,
bardzo mi się podoba. Pozdrowienia.
Podoba mi się, fajnie wiedzieć, że są jeszcze życzliwi
ludzie