Podziw

Podziwiam Cię Boże, że wszystko stworzyłeś
I za to, że z ludźmi od początku byłeś
Choć oni wzgardzili dobrocią Twą Boże
Podziwiam, że jeszcze na nas patrzyć możesz...

Podziwiam Cię Słońce, co na niebie świecisz
Promieniem sprawiedliwie obdarzasz swe dzieci
Bo wszystko co pod Tobą żyje dzięki Tobie
Wzrasta lub umiera ku Twojej ozdobie...

Podziwiam Cię Ziemio, nieraz matką zwana
Tak znienawidzona i tak ukochana
W pocie czoła człowiek musi dbać o Ciebie
Po to by pamiętał o codziennym chlebie...

Podziwiam Cię Deszczu, niosący ukojenie
Tak bardzo wrażliwy, kiedy rosisz ziemię
Ty jesteś dla wszystkich zawsze sprawiedliwy
Choć głupcy twierdzą, żeś jest upierdliwy...

Podziwiam Was Rodzice, za Waszą cierpliwość
Za miłość, za trudy, naukę, uczciwość
Za to, że odwdzięczyć się niewiele mogę
Odkąd kiedyś ruszyłem sam w daleką drogę...

Podziwiam Cię Żono, że masz wielkie serce
Wiem, że to przeze mnie jest ono w rozterce
Choć podziw mój zbyt małym wydaje się Tobie
Kocham Cię tak bardzo... i nie tylko w mowie.

autor

Toneron

Napisany: 2011-07-17 Dodano: 2011-08-26 14:15:06

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie